Dwa miesiące minęły nawet nie wiem kiedy. Jak się czuję? Za każdym dniem coraz lepiej, a nawet rewelacyjnie! Wspominałam dziś- cofając się wstecz do czasu Mojego pobytu i rekonwalescencji w szpitalu te chwile zwątpienia i ogólnej irytacji całą sytuacją. Pamiętam jak monotonnie, bliskie Mi osoby w kółko powtarzały, że będzie lepiej...że trzeba przeczekać te najgorsze chwile. Z zaciśniętymi więc zębami czekałam i walczyłam sama ze sobą. Ze swoimi słabościami, których upust dawała zazwyczaj wieczorami jak wszyscy spali. Wtedy Moim najlepszym przyjacielem była poduszka, na która wylewałam swoje łzy. A teraz? Dziś minęły okrągłe dwa miesiące, kiedy dostała szanse na NOWE ŻYCIE. Codziennie dziękuje Bogu za DAR jaki otrzymałam. Dzięki temu mogę normalnie funkcjonować, wychowywać swoje dzieci i cieszyć się każdą chwilą swojego życia. Kiedy ktoś pyta Mnie- Skąd w Tobie tyle optymizmu?? Odpowiadam: Życie jest po to, żeby cieszyć się Nim ze wszystkiego co Nas otacza. Moje jest wspaniałą przygodą, w której podejmuję decyzje, spełniam swoje marzenia i żyję najlepiej jak potrafię.
Jeśli chodzi o Moje samopoczucie wydolnościowe to diametralnie się poprawiło. Chodzę jakbym miała wszczepiony dodatkowy motorek. Górki, które wcześniej sprawiały Mi trudności- teraz pokonuję bez jakiegokolwiek zmęczenia. Na schody- Moją odwieczną zmorę! wchodzę nawet nie wiem kiedy. Trzecie, czwarte piętro to już dla Mnie drobnostka. No i spaceruję. Dużo, bardzo dużo. Właściwie samochodem jeżdżę- jako pasażer na razie, tylko kiedy muszę. Wolę się przejść. W chwili ogromnego stresu który przeżyłam- kiedy życie przelatywało Mi dosłownie przed oczami nie traciłam swojej wiary w to, że dam radę. A kiedy się obudziłam i wiedziałam, że wszystko się udało to swoją wielką determinacją dążyłam do tego, żeby jak najszybciej stanąć na własne nogi i wyjść do domu. Bo właśnie w takich momentach człowiek uświadamia sobie, że kocha każdy dzień i każdą chwilę swojego życia. I cieszy się ze wszystkiego co jest dane Mu zobaczyć i przeżyć.
,,Są dwie drogi aby przeżyć życie.
Jedna to żyć tak jakby nic nie było cudem,
Druga to żyć tak, jakby cudem było wszystko!''